عجیب آنجاست که دولتهایی که مدعی شناسایی فلسطین هستند، در عمل از تصویب یک قطعنامه الزامآور در شورای امنیت برای توقف کشتار مردم مظلوم غزه عاجزند و همزمان کارخانههای تسلیحاتیشان شبانهروز در حال تأمین مهمات رژیم اشغالگر صهیونیستی است؛ سلاحهایی که خون کودکان فلسطینی را بر زمین میریزد.غرب در حالی دم از شناسایی فلسطین میزند که در حقیقت قصد دارد با احیای طرح شکستخورده «تشکیل دو دولت» بار دیگر منافع رژیمصهیونیستی را تضمین کند و بحران را بهجای حلوفصل عادلانه، به تعویق اندازد. تجربه نشان داده این راهحل تحمیلی نه تنها صلح نیاورده، بلکه اشغالگری و خشونت را تثبیت کرده است.در برابر این فریب سیاسی، جمهوری اسلامی ایران طرحی شفاف، مترقی و منطبق بر اصول مسلم حقوق بینالملل را پیشنهاد داده است: برگزاری همهپرسی میان همه ساکنان اصلی فلسطین اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی برای تعیین سرنوشت خود. این طرح که بر اصل بدیهی حق تعیین سرنوشت ملتها استوار است، تنها راهحل واقعی و پایدار مسأله فلسطین است چراکه آینده را نه قدرتهای مداخلهگر غربی بلکه خود مردم فلسطین باید تعیین کنند.
اکنون زمان آن است که جهانیان میان دو رویکرد تفاوت بگذارند یا با نمایشهای سیاسی غرب همراه شوند که نتیجهای جز استمرار اشغال و خونریزی ندارد یا از طرحی حمایت کنند که ملت فلسطین را صاحب حق واقعی میداند و سرنوشت این سرزمین را به رأی مردم آن واگذار میکند.
راه آینده روشن است. صلح و عدالت در فلسطین فقط از مسیر همهپرسی فراگیر و یک دولت واحد فلسطینی از بحر تا نهر خواهد گذشت. هر راه دیگری جز این، ادامه همان ریاکاری غرب و تداوم اشغالگری است.